اگر ما حرف امام را گوش بدهیم ایشان از ما راضی می شوند. بعضی ها می گویند: چه کار کنیم که امام زمان- عجل الله تعالی فرجه الشریف- را ببینیم؟ دیدن امام لطف است ولی اویس قرنی پیامبر- صلی الله علیه و آله- را ندید ولی ایشان را دوست داشت.
در جبهه پسر بسیجی را دیدم که نمی گذاشت وارد جلسه شوم.
گفتم: من را نمی شناسی؟
گفت: نه.
گفتم: من قرائتی هستم. مرا در تلویزیون ندیده ای؟
گفت: روستای ما برق ندارد.
گفتم: این جا چه می کنی؟
گفت: امام فرموده باید از مرزها دفاع کنیم به دستور او آمده ام.
گفتم: امام را دیده ای؟
گفت: نه.
این بسیجی امام را ندیده بود ولی میگفت که چون امام دستور داده به جبهه بروید، حرف امام را گوش کرده ام. افرادی هستند که خیلی از امام زمان(عج) حرف می زنند ولی هیچ مرجعی از آنها راضی نیست. ما باید به دستورات امام زمان(عج) عمل کنیم. حرف امام که غایب نیست. امام زمان(عج) فرموده که وقتی من نیستم یک فقیه عادل بی هوس را انتخاب کنید.
ما باید ببینیم که در یک حادثه، امام زمان چه کار می کند، ما هم باید همین کار را بکنیم. دیدن امام زمان(عج) توفیق است ولی مرحله اول، معرفت، بعد مودت و بعد اطاعت است. دیدن امام زمان، مثل زعفران روی برنج است ولی زعفران جزو غذا نیست ولی اگر باشد خوب است. روایت داریم که هرکس بمیرد و امام زمان خودش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.
