شنبه ۱۲ فروردين ۹۶
راہ ڪــہ مــی روی سنــگریـــزہ هــای ڪوچـہ چنـد قـدم بہ دنبـال چــادر تـو مـی آینــد...
آن مقــدار اضـــافہ ی چــادرت ڪہ روی زمـــین ڪشیـــدہ می شــود، دســـت نوازشگری مهربــان بر سر زمیـــن است...
حــال اگر بــاد مخــالفی وزیـد، جـدی نگیـــر...
بگــذار بہ حســاب حسـادتش...
چادر مشڪی ات تمثال آسمان شب است... همان آسمان ساڪت شب ، با همان تموّج آرامش همیشگی اش...
خلاصہ بگویمت:
وَ جَعَلنَا اللَیلَ لِباساً